کلمه

هر واژه از دهان تو
نوبرانه ی مزه ایست
وصف ناکردنی 

بی طاقت

تابِ گوشواره، وقتی
سر به دیوارِ غصه
تکیه داده م

منِ تو

بویت
در پوستم رخنه کرده
حالا، همیشه
در آغوش توام...

بادِ سرد ِساحلی

گیسو به باد سپردم
پا به برف
دل به دریا...
بی نیاز از خویشتنم

معنا

معجزه ی بی نهایتی
بر ذهن خسته ام،
با معنی ام با تو

هیچ

.
.
.
.
.
.
.
.

هیچی ...
تهش هیچی نیست جز دلتنگی

مرگ

زانوهایم را
به بغل می فشارم
آغوش خالی مرگ است

اشتباه

آب می شوی بی من
دستت را نکش

زندگی 9

لیوان های چای،
سیگارهای نیم سوخته،
زندگی تلخ و سوزناک می گذرد...