خراش

قلبم می سوزد
از
تیزی ِ زبانت

تب

این تب
تب ِ تنهاییست ...

گیسوی مهتاب

سیاهی که میریزد دورم
بیشتر می درخشم
حتا از خودم

رویا

فکرت بی هوا
می آید تو سرم
و لبخندی
روی لبم،
تو امید ِ ناگهانی هستی ...

خوش

با رویای تو
خوابیدن هم،
خواب ِ خوش است ...

آره

بوسه بر هر درد ِ بی درمان دواست.

نبود ....

نگران نگاه گم شده ات
کوچه را هزار بار
رفتم و آمدم
نبود ...

مهتاب

صبح می شود
ماه می رود
من می میرم

آنسوتر از شک

صورتم
گرم ِ سینه ات
لبخند ِ هماغوشی
بر لبم

شک در تو

هایکو های بیات و شب مانده
نور ِ بی جان صبح گاهیو
منی که مرددم

بازی ِ لبهایت

لبان ِ طرب انگیزت
وسوسه ی
بوسه ی بی اجازه اند...

نیستی ...

رویایت را
"سخت"
به آغوش می فشارم
خودت که ... نیستی

بافته از عشق

به بهانه ی آغوشت
واژه می بافم
از عشق و دلتنگی

اجبار

وبلاگِ داریم ؟

جادوی بوسه

طعم ِ لبت
گس، شیرین، شور ...
مزه ی زندگیست
بوسیدنت

آرزوی آغوش ِ تو

تمام ِ آرزویم
تنگ در آغوشم،
زندگی می خندد...

سیاه ِ چشمانت

مات ِ نگاهت شدم
عاشق ماندم
ولی یادم نرفت
که چشمانت قهوه ای اند...

شب بوهای عاشق

تمام ِ شب،
بوی عشق می دهد
در خنده ی مهتاب

من

افسونزده‌ی چراغ ِ چشمانت
از خنده‌ی مهتاب
چلچله می‌چینم

خدای ِ من، آغوش ِ تو

خدای ِ من
آغوش ِ تو را
برای ِ من
خالی خواهد کرد

منت

آغوش ِ بی منتت
آرام ِ جسم و جان ِ من است.

انتها

ته ِ تهش
منمو نگاه ِ تو و
صورت ِ زبرت.
بی خیال ِ تسبیح ...

من

منت شد بر
خاک!
که پا بدان آغشتمو
آب!
که به صورت پراکندمش.
این هر دو
به من مدیون.

کجایی ؟

دلتنگم.
دلتنگ ِ انتظارت را کشیدن ...
بی خواب ِ پاسخت را شنیدن ...
کجایی؟