صراحی

صُراحی ِ لبالب خنده ات را،
به مستی
کشاندم ...

کلمه

"در ابتدا کلمه بود و
کلمه نزد خدا بود و
کلمه خدا بود"* و ...
من به کلامت عاشق شدم.




* یوحنا ( 1:1 - 1:2 )

آغوش

حدس هم نمیزنی!

آغوش خوابآلودت
                    چقدر خواستنی ست .......

خاطره

خاطره ات
در چشم ِ من می شکفد،
گونه ام تر می شود.

.

غصه ناگهان می آید
به سادگی ِ نفس .

دوان سوی دو

پیشتر ها می دویدم. بعد از دبیرستان. در دبیرستان ورزش در بسکتبال و والیبال خلاصه شده بود و من در هر دو بی استعداد، بعدش اما در دانشگاه و پس از آن می دویدم.
گوشی که گوشم بود و مودرن تاکینگ می خواند هیچ کس حریفم نبود...
گذاشتمش کنار... به فاصله ی یک سال بعدش زانو درد آمد، زانو درد ِ بد! تا آنجا که دو ساعت پیاده روی هم شد آرزو ...
بعد از شش سال فردا دوباره می دوم...
می روم که بدوم...
شاید دوباره دویدن زنده ام کند...

زندگی 6

تو سیگار دود می کنیو
من زیر لب هایده می خوانم.
و زندگی می گذرد...

مهمانی

به تو فکر می کنم
و لبخند،
به مهمانی ِ صورتم می آید.

حسرت

به سادگی
حسرت می شود
خندیدن ِ با تو ...

ناتوانی

جلوی در اتاق عمل بودیم، نیاورده بودندش ولی صدای ناله هایش آمده بود پیش از خودش، طاقت درد کشیدنش را ندارم ... هیچ ... گریه می کردم، فحش میدادم، بیمارستان را زیرو رو کردم تا افتخار دادندو مسکنی خرجش کردند ...

***

روی تخت خوابید، می دانستم که می ترسد، تزریق که شروع شد، درد آمد، زیاد، پاهایش لرزید، گرفتمشان...
... چشم که باز کردم پهن بودم، درست وسط اتاق جراحی! یادم نمی آمد چه شده و چرا روی ِ زمینم؟! نشاندنم روی صندلی، خواستم بپرسم هی تو! خوبی؟ ولی پیش از پرسیدن...
... چشم باز کردم و باز پهن بودم وسط اتاق جراحی، پرستاری تلاش می کرد بهوشم بیاورد و آن دیگری پاهایم را بالا گرفته بود و آن یکی با لیوانی آب منتظر فرصت بود... یادم نمی آید خروج از اتاق جراحی را و خوابانیده شدن روی تخت ِ اتاق دیگر را ولی به قطع بیهوش نبودم...

تمام شد و برای من جز شرمندگی از روی کسی که همراهش بودم تا مراقبش باشم نماند و ترس از تجربه ای که داشتم. من غش کردم. نه خونی دیدم و نه تیغ جراحی ای. فقط غش کردم.

...

اشک که بر گونه ام میلغزد
می دانم درونم چیزی شکسته است ...

زندگی 5

نگاه ِ مستانه مان بهَمو
دستان ِ عاشقمان در هم.
زندگی می گذرد...

...

مچاله از درد ...

قهقرا، سینما، هستی 2

می پرسه : مامان اسم ِ کلاهدوز چیه ؟
میگم : جانی دپ. رئیس کارخونه ی شکلات سازی هم بود. یادته ؟
میگه : اووووووو آره ! صاحب آسانسور ِ شیشه ای هم بود. میگم قیافه اش آشناست ها !!!


پ.ن1 : باید یه ژانر ِ مجزا به اسم " قهقرا، سینما، هستی " ساخت.

پ.ن2 : کودکی ِ من " دزدِ عروسک ها" بود و "مدرسه ی موشها" و یه پروانه ی زنگوله دار ِ رنگ رنگ که یه دسته ی بلند داشت و چرخ ! حالا بازی ِ دخترم ورجه ورجه تو توپیه که توی آب شناوره! یا باربی ای که توی صفحه ی دی اس آی می رقصه و عشقش "ویلی وانکا" ست. چه طور من می تونم 10 سال دیگه درکش کنم ؟

شادی ِ از دست رفته

دیروز بود شاید.
زنجیر شدیم،
از پایین دست تا بالا دست.
رنگ به رنگ اما سبز!
رنگ ِ آبادی ... رنگ ِ آزادی ...
سبز ...
به رنگ ِ شادی.

پاییز ِ قلب

زرد ترین روز، روزیست که قلب پاییز کند.
وقتی سری تکان دادی .../ فردا شکل امروز نیست/ نادر ابراهیمی


اغراق نیست پاییز ِ قلبم هنگامی که دیگر خودت نبودی ...
و زرد شد روزهایم، زردترین ِ روزها، وقتی که قلبت ایستاد،استاد.

خرداد

خرداد به ما خرد ِ جمعی داد.

شکلات

تلخی ِ منو
شیرینیه تو.